Laat het maar lekker stromen
Ken je dat, dat gevoel dat alles met de stroom mee lijkt te gaat? Zo’n flow dat het gewoon even allemaal lukt? Ik kan daar zo van genieten. De flow is nu echt even mine, i I owe the flow! (zo die bekt lekker). Oké tijd voor wat achtergrondinfo. Na een tijdje zwemmen, nou ja dobberen is een betere omschrijving van de staat waarin ik me bevond, ben ik nu echt in de borstcrawl baantje na baantje aan het trekken. En dat in de voor mij, lastigste tijd van het jaar. Dat dobberen vind ik echt heerlijk. Vanaf de lente tot in het late najaar. Bij ieder zonnestraaltje ben ik buiten te vinden. Bezig in de moestuin, te paard door de duinen, borrels in de tuin, daar kan grenzeloos van genieten. Maarrrrrr zodra de zonnestralen verdwijnen, verdwijnt vaak ook mijn goede gevoel van dobberen. Het liefst zou ik een winterslaap houden, maar goed daar zal mijn omgeving niet mee akkoord gaan (lees: kids, konijnen, paard, man en vrienden. De enige die zich erin kunnen vinden zijn de katten denk ik zo ;-) In deze periode heb ik doelen nodig, en daar ontbrak het een beetje aan. Dromen genoeg, maar concrete doelen waren er niet. Helaas verzand ik dan in gezeur, bijvoorbeeld dat het huis niet netjes is (tot ergernis van alle overige huisbewoners en terecht moet ik eerlijk toegeven, sorry lieverds). Ik kan me extreem druk maken om futiliteiten of eindeloos cocoonen op de bank met een goed boek. Prima voor even, maar na een tijdje ga ik me zelfs aan mezelf ergeren (ja echt zo erg is het dan).
Dus tijd voor actie! De Lumies boeken liet ik meer op zijn beloop gaan, maar daar was plots dé job coach (Hallelujah)! Elke maandag vóór tien uur moet ik een lijstje met vijf acties voor die week inleveren. Vijf concrete SMART geformuleerde doelen, en man dat werkt een partijtje lekker voor mij. Ik ben namelijk best braaf met lijstjes; als er iets op een lijstje staat, dan moet het ook gedaan worden. Dit alleen maakt natuurlijk geen flow, dit is pas de schoolslag. Samen met een culinair specialist ben ik al een tijdje bezig met een supergaaf nieuw kinderproject. Een initiatief waar ik voor 1000% in geloof en dat zo dicht bij mij staat, dat alleen eraan werken mij al zo’n goed gevoel geeft. We zijn, spreekwoordelijk met ons hoofd tegen een aantal muren gelopen, vervolgens van koers verwisseld en dan ineens gaat het lopen. Zei ik lopen? Ik bedoel rennen en dan echt Olympische snelheden rennen. Tof, tof, tof! Alles gaat plots met de stroom mee. De agenda vult zich met leuke afspraken, bestellingen lopen lekker, ik ontmoet interessante mensen en mijn hoofd explodeert bijna van alle nieuwe ideeën. En zoals met de meeste dingen, elk voordeel heeft zijn nadeel. De agenda is wat vol. Maar jemig de pemig, wat geniet ik van mijn borstcrawl! Nog wel een note to myself, soms ook even dobberen om ervan te genieten.
